Saint Remy

De Saint Remy peer heeft een licht zoete smaak, duidelijk minder zoet dan de stoofpeer Gieser Wildeman.

Saint Remy recepten

De aller-lekkerste stoofpeertjes

Recept Meer dan 60 min

Stoofpeer in stroopwafelkorst

Recept 20-30 min

Aankooptips

Bij aankoop hoort de Saint Remy stevig aan te voelen en er gaaf uit te zien. Bepaal het rijpheidstadium door het vruchtvlees, naast het steeltje, zacht in te drukken. Als het vruchtvlees op deze plek iets meegeeft, is de vrucht rijp. Is het vruchtvlees op deze plek erg zacht, dan is de peer overrijp. Controleer de kwaliteit door te kijken en te voelen.

Jaarrond verkrijgbaar

Saint Remy is het hele jaar verkrijgbaar.

Beschikbaar uit Nederland

De Saint Remy peren zijn van oktober tot en met december uit Nederland verkrijgbaar.

Bewaren

Saint Remy stoofperen zijn op een koele plaats enkele weken houdbaar.

Schoonmaken

Om te beginnen schil je de Saint Remy stoofperen. De kleine peertjes kunnen heel blijven. Halveer de grote en verwijder de klokhuizen. Het steeltje kun je nog laten zitten, want deze geeft nog veel smaak af tijdens het koken.

Smaak

De Saint Remy stoofpeer heeft een lichtzoete smaak, minder zoet dan de Gieser Wildeman. Ongekookt is de peer niet geschikt voor consumptie. Het vruchtvlees is wit, hard en korrelig.

Deze stoofpeer kookt lichtrood. In tegenstelling tot de Gieser Wildeman moet bij het koken van de Saint Remy wel suiker worden toegevoegd voor een optimale smaaksensatie. Stoof deze peer in rode of witte wijn of in honing, op smaak gebracht met gember. Siroop is hiervoor ook geschikt. Eventueel kun je naar smaak nog kaneel toevoegen. De kooktijd voor de stoofpeer is 2 tot 4 uur.

Stoofperen worden vaak als een heerlijk bijgerecht voor wild of rundvlees geserveerd. Voor een feestelijk effect kun je hele peertjes serveren. Je kunt van stoofpeertjes ook de lekkerste desserts maken of als compote serveren en verwerken in gebak.

Meer informatie

De Saint Remy is een grote, dikbuikige stoofpeer met een groene kleur waarin roestvlekken en stippen staan.

Over de geschiedenis en afstamming van de peer in het algemeen is weinig bekend. Wilde peren komen nog altijd voor in delen van Europa, West-Azië en Noord-Afrika. Aangenomen wordt dat de gekweekte rassen van een of meer van deze wilde soorten afstammen. Peren kunnen in twee categorieën worden verdeeld: handperen en stoofperen. De eerste handperen werden tegen het einde van de 16e eeuw geoogst in Frankrijk en Italië.